Voor de afgelopen bijeenkomst van de Tekentafel in In De Ruimte kregen we van É Slob de opdracht om een plaatje dat je altijd is bijgebleven uit je geheugen na te tekenen. Ik kwam niet meteen op een plaatje uit een boek, maar wel op een moment uit een tekenfilm. In de Europese tekenfilmserie "Er was eens... de mens" werd elke week een nieuwe periode behandeld, van de oertijd tot de Oude Grieken naar de Middeleeuwen en zo verder. De hoofdfiguren waren steeds hetzelfde, maar dan gekleed naar de mode van de tijd. En in de aflvering over de Franse Revolutie eindigden ze allemaal onder de guillotine.
Althans, dat was wat ik mij er van herinnerde. Niets zo onbetrouwbaar als het geheugen. Vorig jaar heb ik die serie opnieuw gekeken en toen bleek het allemaal iets minder dramatisch. Enkele figuren werden inderdaad naar de guillotine gestuurd. Maar zeker niet allemaal. Je zag er niets van, er was geen bloed, er was alleen suggestie. En die was dus sterk genoeg om mij jarenlang een gruwelijk beeld in mijn hoofd te geven dat ik nooit gezien heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten